სუნი - ემოციაა.
თავიდან ყნოსვის რეცეპტორი თავის ტვინის ნაწილის აქტივიზირებას ახდენს. შემდეგ ხდება სუნის „დამუშავება“, ბოლოს კი წარმოიქმნება ემოცია, რომელიც ჩვენი პარფიუმერული მისწრაფებების სათავეა.
თურმე, ადამიანის მგრძნობელობით სისტემაში ყნოსვის ორგანოები ყველაზე სუსტად მუშაობს და მხედველობა და სმენა გაცილებით უკეთ გვაქვს განვითარებული. სხვა ძუძუმწოვრებისგან განსხვავებით, ჩვენი ყნოსვის გენებიდან უდიდესი ნაწილი, ორი მესამედი არ მუშაობს. თუმცა მაინც არსებობენ ადამიანები - კინესთეტები, რომლებიც სამყაროს ყველაზე მძაფრად შეგრძნებების (ყნოსვის, გემოს, შეხების) საშუალებით აღიქვამენ თუ იმახსოვრებენ.
მეც კინესთეტი ვარ, ოღონდ ჩემს განწყობაზე კარგი არომატი ცოტა უფრო მეტად მოქმედებს, ვიდრე გემრიელი კერძი ან სასიამოვნო მატერიასთან შეხება. ყნოსვის გენები სხვა ჰომო საპიენსებთან შედარებით უფრო ძლიერად მიმუშავებს. სუნები რომ არა, არც კი ვიცი, რა მეშველებოდა. ამნეზია მაქვს ყველანაირი ტიპის - მავიწყდება სახეები, სახელები, წიგნის პერსონაჟები, ფილმები... ერთადერთი, რამაც შეიძლება რაღაც დავიწყებული გამახსენოს, სუნია. მაგალითად, მუსკატის და ფორთოხლის სუნის კომბინაციაზე ევრიმაქე მახსენდება (რა გასახსენებელია, ისე). ის ერთი არაფრით გამორჩეული მოქეიფე კაცია, ოდისევსისთვის ცოლის წართმევას რომ ცდილობდა. ნაღდად ვერ გავისხენებდი, ფორთოხალი და მუსკატიანი ჩაი რომ არა, ოდისეას კითხვის დროს რომ ხშირად ვსვამდი ძალიან შორეულ ბავშვობაში.
ყველაფერს თავისი არომატი აქვს. ჩემთვის: Prodigy-ის კომპოზიციებს - ცხელი ასფალტის, საფრანგეთს - ლავანდის მინდვრების.. Massive Attack - Unfinished Sympathy - ზღვაზე წვიმიანი დღის ჰაერის სუნია, ლინდგრენის წიგნები - ახლად გამომცხვარი მაჭკატების.. სხვათა შორის, აზრზე არ ვარ, როგორი სუნი აქვს მაჭკატებს. უფრო სწორად, ნამდვილი მაჭკატის არ ვიცი, თორემ ჩემმა ტვინმა ექსკლუზიურად ჩემთვის შექმნა მაჭკატების სუნი, არ არსებობს სხვა სუნში ამერიოს. რაღაც მობრაწული კარტოფილის სუნია, ოღონდ არანაირად არ ჰგავს არც ფრის, არც ჩვეულებრივი შემწვარი კარტოშკას სუნს. ანდა როგორ ემგვანება, ეს მაჭკატია, ის კიდე ფრი.
ხოდა, რაზე ვწერდი. შესავალივით მინდოდა გამეკეთებინა, მაგრამ ვერ გამომდის მაინცდამაინც, რადგან ვერ გეტყვით, რაზე დავწერ ხოლმე ამ ბლოგზე. ალბათ იმ ემოციებზე, რომლებსაც ჩემში იწვევენ მუსიკა, კინო, წიგნები, მოვლენები. ოღონდ ამ ემოციებს თავიანთი სუნი ექნებათ, რადგან ჩემთვის
