როცა გარეთ სინათლე იკლებს, ამინდი ფუჭდება და ზამთრის მოახლოებას გრძნობ, პირველი, რაც აზრად მოგივა, თბილად ჩაცმაა. მუქ ფერებში, რამდენიმე ფენად, რომ სიცივემ ვერაფერი დაგაკლოს.
გონივრულია თმის გაზრდაც, თუ გრძელი არ გაქვს - ის ხომ სითბოს შესანიშნავად ინარჩუნებს. ინდიფერენტულად ფურცლავ ვოგისა და მარი კლერის ახალ გამოცემებს და შენთვის აბსოლუტურად გაუგებარია, რატომ აცვია ბლუმარინის მოდელს ასეთი სიფრიფანა და მინიატურული ზომის კაბა. ამის გამო მეინსტრიმის მიმართ პროტესტი გიჩნდება, კომფორტული ტანსაცმლის ძებნას იწყებ და თავადაც ვერ ამჩნევ, როგორ ბრუნდები 90-იანების გრანჟის ეპოქაში.
როცა გრანჟის თემაზე ფიქრი დავიწყე, ბავშვობა გამახსენდა, პირქუში 90-იანების დასაწყისი, გლოვა კურტ კობეინზე, ინტელიგენტი პანკების თაობა. ამ მოძრაობის უშუალო მონაწილე არასოდეს ვყოფილვარ, თუმცა გრანჟის მიმდევარი სრულიადაც არ არის ის ადამიანი, რომელიც თაროებს მხოლოდ ნირვანასა და საუნდგარდენის კომპაქტური დისკებით გადაავსებს, სტერეოტიპულ ჩარჩოებში ჩაჯდება და ჩაცმულობით რაიმეს აფიშირებას მოახდენს. მისი ინტელიგენტობა სწორედ იმაში გამოიხატება, რომ დროგამოშვებით შესაძლოა შუბერტის სონატებს უსმინოს და ამის აღიარების არ შერცხვეს, არც იმაზე მოიკლას თავი, მისი ჩაცმულობა გრანჟის ჭეშმარიტი მიმდევრის შესაფერისი არის თუ არა. მოკლედ, გარეგნული იერი, რა თქმა უნდა, პირველად შთაბეჭდილებას ქმნის, მაგრამ მისთვის მთავარი მაინც სულიერი მდგომარეობა და მენტალიტეტია. მენტალიტეტი კი ასეთია: არანაირი პოზა! ჰიპების და მეტალისტებისგან განსხვავებით, გრანჟერებს სატანურ სიმბოლოებთან თუ ყვავილებთან არაფერი ესაქმებათ. წესების დაცვა, გამუდმებით ერთ თემაზე აქცენტის გაკეთება და ერთი და იმავე ნიშნების ტარება შეზღუდულობას ნიშნავს, ამას კი გრანჟის მიმდევარი არასოდეს დაუშვებს. ის ნონკონფორმისტი მაშინაა, როცა რაიმეს მიმართ სამართლიანი პროტესტის გრძნობა ამოძრავებს და 24 საათის განმავლობაში ყველაზე გაბრაზებული და დაბოღმილი არ არის. უყვარს ფილოსოფიური და პოლიტიკური ლიტერატურა, რაც საშუალებას აძლევს ინტელექტუალურ დებატებში ღირსეული მონაწილეობა მიიღოს. გრანჟერებს აღიზიანებთ გლობალიზაცია და მსოფლიო კონტროლი, რადგან მიაჩნიათ, რომ ეს მათ პიროვნულ თავისუფლებას ემუქრება.
