ჯონი კარგი ტიპია. იმიტომ კი არა, რომ ამერიკელია, რომელიც ჩემი ქვეყნის კულტურაზე გაგიჟდა და აქ გადმოსახლდა. არც იმიტომ, რომ ჩემზე მეტად უყვარს ქართული ტრადიციული მუსიკა და ღვინო და ფიქრობს საქართველოს მომავალზე. აი, უბრალოდ, კარგი ტიპია, რა. როცა არ იცინის, მაშინაც გგონია, რომ იცინის. ოქროსფერი აურა აქვს და ძალიან კეთილი სახე. მეტყვით ეხლა, ღიმილი ამერიკელების სავიზიტო ბარათია და ბევრსაც არაფერს ნიშნავსო. იანკების მეტი რა მინახავს, მათ შორის ისე რა მომღიმარების, „ჰოლივუდურად“ მომღიმარების, უბრალოდ კულტურის გამო პირმოღებულების. ამ ბოლო ორი კატეგორიისგან ისე უბერავს ყინულიანი ჰაერი, კანზე ბუსუსები გაგიჩნდება. მოკლედ, ვიცი მე, რასაც ვამბობ. ჯონი - კარგი ტიპია.
ჩვენიანი რომ იყო, მაშინ მივხვდი, როცა ჩაი ილით შემომთავაზა და არა კარდამონით. ქართულად მაგრად ლაპარაკობს, თანაც პირველი პირის მრავლობით რიცხვში - „ჩვენ ცოცხალი ლეგენდა გვაქვს, ავსტრალიელები კი ჰაერიდან ქმნიან ლეგენდას თავიანთ ღვინოზე“-ო. მარტო მაშინ გაქვს მომავალი, როცა ინარჩუნებ იმას, რაც შენია და უნიკალურიო, მითხრა. თვითონ თავის კომპანიაში ღვინოს ქართული ტრადიციული მეთოდებით ამზადებს და ცდილობს, დაიცვას ქვეყნის კულტურა, რომელიც მისი სამშობლო არ ყოფილა.
ისე, მხატვარია. თორმეტი წლის ასაკში გადაწყვიტა, რომ მომავალ ცხოვრებას ფერწერას მიუძღვნიდა. მერილენდის ხელოვნების სკოლაშიც სწავლობდა, მოსკოვის სურიკოვის ხელოვნების ინსტიტუტშიც. მერე ქართული კულტურით დაინტერესდა, ჩამოვიდა და სიღნაღი ისე მოეწონა, 1998 წლიდან საბოლოოდ ჩვენთან გადმოსახლდა. ამ გაზაფხულზე სიღნაღში ღვინის ბარსაც გახსნის, რომელიც, იმედი მაქვს, მიზეზი იქნება იმისთვის, რომ ბოლოსდაბოლოს ვნახო ეს ყველას მიერ ნაქები ქალაქი.
ახლა ფერწერას და მეღვინეობას ერთნაირ ყურადღებას უთმობს. „ხატვა ჩემი ცოლია და ღვინო გამოვიდა საყვარელი. ცოლს ახლა მაგრად შურს და უნდა მეტი ყურადღება მივაქციო. მე არ შემიძლია ხატვის გარეშე. დაახლოებით იმას ჰგავს, ჟანგბადი რომ გაკლია“, - ამბობს ვურდემანი. რომ მოისმინოთ, როგორ ლაპარაკობს თავის ღვინოებზე, მიხვდებით, მხოლოდ ფერწერას კი არა, ცოლსაც უნდა შურდეს მათი. 2008 წლის რქაწითელზე ისე მიყვებოდა, თვალებანთებული, როგორც შეყვარებულზე, „ისეთი გამოვიდა, თავად მზე იყო. რომ სინჯავ, თითქოს მზის ენერგიას და ვიტამინებს მიირთმევ“-ო. მე არ გამისინჯავს, მაგრად კი მინდა და თუ დრო გამომიჩნდა, ხვალ საღამოს ღვინის კლუბში შევივლი, სადაც ჯონის ღვინოების დეგუსტაცია გაიმართება, თავად კი ლექციას წაიკითხავს ქართული ღვინის პერსპექტივებზე დასავლეთში.
ჯონის უკეთ გაცნობა თუ მოგინდათ, გადადით
აქ, თორემ ცოლი ნინაზეც იეჭვიანებს... ვფიქრობ, ღვინო - ეს უკვე არც ისე ცოტაა.
