Sex and the City 2 - ლეგენდარული ბრენდის დასასრული?!

ისტორიას ახსოვს ქალები, რომლებმაც მოდა და მისდამი დამოკიდებულება შეცვალეს.

ისინი ათწლეულების და ხანდახან საუკუნეების განმავლობაშიც კი გვევლინებოდნენ სხვების მიბაძვის ობიექტებად: კლეოპატრა, რომელმაც ზოგადად ანტიკური სამყაროს სილამაზის სტანდარტები შეცვალა, ელიზაბეტ თიუდორი - თავისი ბიჭური ფიგურითა და მკვეთრი ფერის კაბებით, მარლენ დიტრიხი - მამაკაცურ კოსტიუმში გამოწყობილი, სიგარეტით ხელში და მაინც საოცრად ქალური, კოკო შანელი თავისი პატარა შავი კაბით, ოდრი ჰეპბერნი, მერლინ მონრო, ლედი დი...

ჩვენს საუკუნეში, უფრო სწორად გასული საუკუნის 90-იანი წლებიდან დღემდე მოყოლებული, მსოფლიო მოდის კანონმდებელი ოთხი ყველასთვის ნაცნობი და საყვარელი პერსონაჟი იყო სერიალიდან Sex and The City - ქერი, შარლოტა, მირანდა და სამანტა. დიზაინერები სპეციალურად მათთვის ქმნიდნენ განუმეორებელ სტილს, რომელსაც იმეორებდნენ ქალები მსოფლიოს ყველა კუთხიდან. იმის მიხედვით, თუ რა სამოსში გამოჩნდებოდა ქერი ბრედშოუ ეკრანზე, ცხადი ხდებოდა, რა იქნებოდა მოდური შემდეგი სეზონის განმავლობაში.

მათი ასეთი გრანდიოზული წარმატების საიდუმლო საკმაოდ მარტივია. პერსონაჟებმა მოირგეს ქალის ოთხი უნივერსალური ტიპი: ბოჰემური ჟურნალისტი ქერი, რომანტიკული და ტრადიციების მოყვარული შარლოტა, საქმიანი მირანდა, ღიად სექსუალური სამანტა. ნებისმიერი ქალი, რომელიც სერიალს უყურებდა, საკუთარი ჩაცმის სტილს რამდენიმესთან თუ არა, ერთ-ერთ მათგანთან მაინც აკავშირებდა. მათთვის კი, ვისაც საკუთარი სტილი საერთოდ არ გააჩნდა, ეს პროექტი იდეების შესანიშნავი გენერატორი იყო.

სამართლიანობა მოითხოვს აღვნიშნო ისიც, რომ "სექსი დიდ ქალაქში"-ს ერთადერთი ღირსება მოდური ტენდენციების დამკვიდრება არ ყოფილა. უამრავი კვლევა ჩატარდა და ნაშრომი დაიწერა იმაზე, თუ როგორ შეცვალა ამ ოთხმა პერსონაჟმა ზოგადად ქალების ცხოვრების სტილი და სამყაროსადმი დამოკიდებულება. სერიალის სოციალური ასპექტები მართლაც ძალზე საინტერესო და მნიშვნელოვანია. ეს არ არის თინეიჯერული სერიალი, ან ლათინური საპნის ოპერა. გმირები ჩამოყალიბებული, ზრდასრული და პროფესიული თუ მატერიალური კუთხით წარმატებული, ჭკვიანი ქალები არიან. მათ ასაკში მიღებულია ოჯახების შექმნა, ამას მოითხოვს მათი სოციალური სტატუსიც, ამ დროს კი ისინი არჩევანს დამოუკიდებლობაზე აკეთებენ, თანაც ისე, რომ არ გვევლინებიან აგრესორ ფემინისტებად. შესაძლოა, უფრო სწორი იქნებოდა მეთქვა, რომ მართალია, მათში ფემინიზმი დიდი დოზითაა (თუ შარლოტას არ ჩავთვლით, რომელიც გათხოვების იდე ფიქსით იყო შეპყრობილი), მაგრამ ამას საერთო არაფერი აქვს იმ უსახურ, ზედმეტად მასკულინურ და აგრესიულ 50-იანების ამერიკელ ქალებთან.

თუმცა, ეს ყველაფერი მაინც სერიალის 6 სეზონს ეხება. ფილმები - პირველიც და მეორეც, იგივე პერსონაჟებითა და სახეებით, სერიალისგან ძალიან განსხვავებული გამოვიდა. განსაკუთრებით კი, სექსი დიდ ქალაქში 2, რომელიც სულ ცოტა ხანია, რაც ჩვენს კინოთეატრებში გაუშვეს. მსოფლიოს ყველაზე გავლენიანი გაზეთების ძალიან მკაცრი რეცენზიების წაკითხვის შემდეგ მეშინოდა, რომ კინოში რაღაც საშინელებას ვნახავდი. არ გეგონოთ ვაჭარბებდე. მაგალითისთვის, Times-ის კრიტიკოსი წერდა: "ეს არ არის სექსი დიდ ქალაქში, ეს არის მენოპაუზა უდაბნოში და ოთხი დიდებული პერსონაჟის გაცდენა". შემიძლია დაგარწმუნოთ, ეს ფილმის ერთ-ერთი რბილი შეფასებათაგანია. The Mirror-ის ჟურნალისტმა სერიალის მოყვარულებს იმისკენაც კი მოუწოდა, არ წასულიყვნენ ფილმის სანახავად, რადგან მიაჩნდა, რომ ეს იგივეა, ორსაათნახევრის განმავლობაში უყურო საყვარელი მეგობრის სასტიკ მკვლელობას.

ფილმის სანახავად მაინც წავედი. რა შეიძლება თქვა გრძელი მოდური კლიპის ნახვის შემდეგ? ეს არის ძალიან ლამაზი და ამასთან, მართლაც უსაშველოდ გრძელი სანახაობა. მიუხედავად იმისა, რომ ფილმში დიდი დოზითაა იუმორი, სანახაობა ისეთი ხანგრძლივია, მომენტებში აუცილებლად მოიწყენ. თუმცა, ვიმეორებ, ფილმი ისეთი სახალისო და ლამაზი საყურებელია, ეს ფაქტი განსაკუთრებული აღნიშვნის ღირსი არც არის. თუმცა გული დამწყდა იმაზე, რომ აქ არ იყო ნიუ იორკი, თბილი, ყველასათვის უკვე საყვარელი მანჰეტენი, კოქტეილი კოსმოპოლიტენი... ეს იყო ათას ერთი ღამის ზღაპარი რომანტიზმის გარეშე, სადაც ოცნების მამაკაცს გაურბიან იმიტომ, რომ მას ტელევიზორის ყურება და კომფორტული მოკასინები უყვარს. არ ვიცი, შესაძლოა ოჯახური ცხოვრება მართლა ასეთი მოსაწყენია, მაგრამ მომეჩვენა, რომ სერიალში გმირებს გაცილებით ნამდვილი ცხოვრება ჰქონდათ, რეალური პრობლემებითა და სიხარულით სავსე. სწორედ ამიტომ, სერიალი შეიძლება კიდევ ბევრჯერ ვნახო, ეს ფილმი კი - მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ახლო აღმოსავლეთში მოგზურობას დავაპირებ. სახალისო ტურისტული მეგზური ვიპ-პერსონებისთვის ჩემი საყვარელი გმირების მონაწილეობით - ასეთია ფილმის ჩემი სუბიექტური შეფასება.

რაც შეეხება მთავარს, ანუ ტანსაცმელს, ის ორი სიტყვით შეიძლება დაახასიათო - დიდებული და მოსაწყენი. ყველა ნორმალურ ქალს, რომელიც ქერის ახალ გარდერობში შეიხედავს, უჩნდება შურის გრძნობა და სურვილი, ჰქონდეს ასეთივე. მე კი, როდესაც ბრედშოუმ თავის ძველ ბინაში ჩვენთვის ნაცნობი გარდერობის კარი გამოაღო, მივხვდი, რომ ძველი ტანსაცმელი მომენატრა... და ეს არ იყო უბრალოდ ნოსტალგიის გრძნობა. ფილმებში, სადაც ასეთი მოდური და თვალისმომჭრელი სამოსისა და აქსესუარების გამოფენაა, დაიკარგა მთავარი - ის განუმეორებელი სტილი, რომელიც "სექსი დიდ ქალაქში"-ს სავიზიტო ბარათი იყო. ჩაიცვა ისე, როგორც ამას ბოლო ფილმში აკეთებენ, უბრალო საქმეა, მთავარია იცოდე ფერების შეხამება და გქონდეს ბევრი ფული. არანაირი იმპროვიზაცია და ეკლექტიკა, წარსულს ჩაბარდა ის დრო, როდესაც მთავარი გმირი ერთი შეხედვით შეუსაბამო სამოსიდან გაბედულ და განუმეორებელ სტილს ქმნიდა. მხოლოდ ბოტეგა ვენეტას კაბის გადაცმითა და კრისტიან ლუბუტენის ქუსლებზე შედგომით კი, ბუნებრივია, მსოფლიო ტენდენციებზე გავლენას ვერ მოახდენ. ასე რომ, სტილისტური თვალსაზრისით, ეს ფილმი მხოლოდ სხვა ცნობილი დიზაინერების ნივთების დეფილეა, თავად Sex and The City კი, როგორც მოდური ბრენდი, აქ აღარ არსებობს.

ყველაზე კარგად ჩაცმული გმირები ფილმში ქერი და მირანდა არიან. ამ უკანასკნელს ყოველთვის საქმიანი, მრავალფეროვნებას მოკლებული სტილი ჰქონდა, ამ ფილმში კი, საკმაოდ თვალისმომჭრელია, განსაკუთრებით Zero + Maria Cornejo-ს კაბასა და ასევე, თეთრი ვინტაჟის სტილის შლაპაში. სამანტა დიდებულად გამოიყურებოდა ჟან პოლ გოტიეს მოსაცმელში - ის იმ უსახური მაისურების მშვენიერი ალტერნატივაა, დასვენების საათებში რომ გვიყვარს ჩაცმა. ქერი ბრედშოუს ემილიო პუჩის ულამაზესი კაბა ეცვა, როდესაც ეიდანთან ერთად ვახშმობდა. ცალკე აღნიშვნის ღირსია აქსესუარები - ქერის ლუბუტენის ფეხსაცმელები და ზაკ პოზენის ქამარი, ასევე შანელის ქამარი შარლოტას თავზე, სამანტას ძვირფასეულობა.

სამოსი, რომელიც ამ ფილმიდან ყველაზე მეტად დამამახსოვრდება, ესაა ქერის ჩაცმულობა აბუ დაბის ბაზარში - მაისური J’Adore Dior, ზაკ პოზენის იასამნისფერ ასიმეტრიულ ქვედაკაბასთან და მანოლო ბლანიკის სანდლებთან. ეს არის ის, რასაც ნამდვილი Sex and The City-ის სტილი ჰქვია და რაც ასე ძალიან მომენატრება, როდესაც მოდური იდეების ძიებაში Gossip Girl-ის მორიგი სეზონის ყურებას დავიწყებ.