რა ხდება, როცა გბეზრდება ჰიპი, გრანჟი, ლონდონი, ფუტურისტული ფანტაზიებით ცხოვრება, პანკური ცხოვრების თუ ჩაცმის სტილი, მოსკოვი, მანჰეტენი, კოკა-კოლა, კონსერვანტები, არაფრისმთქმელი მინიმალიზმი, ბირკინის ჩანთები ყველგან, კიტჩი, ბოლო საუკუნის მრავალფეროვანი, მაგრამ მაინც ტექნოგენური კულტურა?
ალბათ ის, რომ წყვეტ ახლის ძიებას და უკან, შორეულ საუკუნეებში იხედები, სადაც ასეთი სიმყუდროვე, მისტიკურობა და სილამაზეა. ალბათ ასე უფრო ადვილია დაინახო ის, რაც რთული იქნებოდა აღსაქმელად იმ დროში მცხოვრები ადამიანებისათვის. დაინახო, რა იშვიათია კონტრ-კულტურების თანაარსებობა ისე, რომ არ მოხდეს მათი ერთმანეთში არევა, ერთიმეორეზე გავლენის მოხდენა და ზოგიერთ შემთხვევაში ჰარმონიული სინთეზის წარმოქმნაც კი.
