Fille Fatale ანუ არასაბავშვო თამაშები

რო­ცა ექ­ვსი წლის ვართ, ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სოდ ის თა­მა­შე­ბი გვეჩ­ვე­ნე­ბა, რომ­ლე­ბიც ტა­ბუს უკავ­შირ­დე­ბა. მა­გა­ლი­თად, ასეთს – შევ­ძვრეთ დე­დის გარ­დე­რობ­ში, ჩა­ვიც­ვათ ყვე­ლა­ზე ლა­მა­ზი სა­მო­სი, ტუ­ჩე­ბი ალის­ფე­რი პო­მა­დით მო­ვით­ხუპ­ნოთ, მოკ­ლედ, fille fatale გავ­ხდეთ. კა­რინ რო­იტ­ფელ­დმა (ფრან­გუ­ლი Vogue-ის ყო­ფი­ლი რე­დაქ­ტო­რი), თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან წას­ვლამ­დე CADEAUX-ის ფო­ტო­სე­სი­ის სა­ხით, ერ­თი შე­ხედ­ვით, ამ­გვა­რი თა­მა­შის ამ­სახ­ვე­ლი მა­სა­ლა დაგ­ვი­ტო­ვა. პა­ტა­რა ბავ­შვე­ბი ლე­ო­პარ­დის პრინ­ტი­ან ხა­ლა­თებ­ში, თვა­ლის­მომ­ჭრე­ლი მა­კი­ა­ჟით თით­ქოს აღარ არის სენ­სა­ცი­უ­რი სა­ნა­ხა­ო­ბა. მაგ­რამ შემ­დეგ ვაკ­ვირ­დე­ბით ვეფ­ხვის ბეწ­ვზე წა­მო­წო­ლილ ექ­ვსი­ო­დე წლის გო­გო­ნას, თვალ­ში გვხვდე­ბა თხუთ­მე­ტი სან­ტი­მეტ­რის ქუს­ლი­ა­ნი ფეხ­საც­მე­ლი და სექ­სუ­ა­ლუ­რი მზე­რა და ვიწ­ყებთ ფიქრს – ეს თა­მა­შია თუ ახა­ლი თა­ო­ბის რე­ა­ლუ­რი სა­ხე? ხომ არ უნ­და არ­სე­ბობ­დეს ასა­კობ­რი­ვი ზღვა­რი ისე­თი ჟურ­ნა­ლის წა­სა­კით­ხად, რო­გო­რიც Vogue-ია? ან იქ­ნებ, უბ­რა­ლოდ, რო­იტ­ფელ­დის უწ­ყი­ნა­რი მცდე­ლო­ბაა, პა­ტა­რე­ბი ნამ­დვილ მან­დი­ლოს­ნებს და­ამ­სგავ­სოს?

„ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თით ად­რე უნ­და ავ­დგე დი­ლას და ვი­ვარ­ჯი­შო – რი­სი გა­კე­თე­ბა შე­იძ­ლე­ბა და რი­სი არა, რომ ნამ­დვი­ლი მან­დი­ლო­სა­ნი გავ­ხდე, თუ მე­კობ­რე­ო­ბა გა­და­ვი­ფიქ­რე”, – თქვა ერ­თხელ პე­პი გრძე­ლი­წინ­დამ. საბ­რა­ლო – ის ხომ არა­სო­დეს გა­მო­ირ­ჩე­ო­და კარ­გი ჩაც­მუ­ლო­ბი­თა და ქცე­ვე­ბით. ამის გა­მო უფ­რო­სე­ბის­გან მუ­დამ საყ­ვე­დურს იღებ­და. ეს უფ­რო­სე­ბი კი, რო­გორც ან­ტუ­ან სენტ-ეკ­ზი­უ­პე­რი ამ­ბობს თა­ვის ცნო­ბილ წიგ­ნში, ძა­ლი­ან უც­ნა­უ­რი ხალ­ხია. ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ ყო­ველ­თვის ცდი­ლო­ბენ, ბავ­შვე­ბი მათ და­ემ­სგავ­სონ. აბა, რა წე­სია, გეც­ვას ხუ­თი ზო­მით დი­დი ფეხ­საც­მე­ლი, ან სხვა­დას­ხვა ფე­რის წინ­დე­ბი, აწარ­მოო თეთ­რი და ალის­ფე­რი ვარ­დე­ბის ომი ბი­ჭებ­თან ერ­თად, ტა­ლახ­ში ირ­ბი­ნო და ხის ფუ­ღუ­რო­ში იძ­რო­მი­ა­ლო?

დღეს, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ დი­დებ­მა მი­ზანს თით­ქმის მი­აღ­წი­ეს. თა­ნა­მედ­რო­ვე ბავ­შვე­ბის დი­დი ნა­წი­ლი პე­პის­ნა­ირ გო­გო­ებს ნაკ­ლე­ბად ბა­ძავს. თუმ­ცა, დი­ლით ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თის ვარ­ჯი­ში ამის­თვის საკ­მა­რი­სი არ ყო­ფი­ლა – მო­დის ინ­დუს­ტრი­ას წლე­ბი დას­ჭირ­და, რომ ბავ­შვე­ბის­თვის ახა­ლი იდე­ა­ლი შე­ექ­მნა. ამ უკა­ნას­კნელს Bratz-ის სექ­სუ­ა­ლუ­რი და მო­დუ­რი თო­ჯი­ნის გა­რეგ­ნო­ბა აქვს. ის არ მო­აწ­ყობს რამ­დე­ნი­მედ­ღი­ან პიკ­ნიკს „და­უ­სახ­ლე­ბელ კუნ­ძულ­ზე”. არა­სო­დეს ჩა­იც­ვამს შე­უ­ფე­რე­ბელ ფეხ­საც­მელს. ვერ გახ­დე­ბა მე­კობ­რე, რად­გან ასე­თი აზ­რი თავ­შიც არა­სო­დეს მო­უ­ვა. იმი­ტომ არა, რომ მის­თვის კა­პი­ტა­ნი ჯეკ ბე­ღუ­რა უინ­ტე­რე­სო პერ­სო­ნა­ჟია, უბ­რა­ლოდ, მი­აჩ­ნია – ჯო­ნი დე­პი გა­ცი­ლე­ბით cool მა­შინ არის, რო­ცა რალფ ლო­რე­ნის ტან­საც­მელს ატა­რებს.

ამე­რი­კულ სა­ტე­ლე­ვი­ზიო შო­უ­ში – „ჭო­რი­კა­ნა” – არის ეპი­ზო­დი: მთა­ვარ გმირს პარ­კში სე­ირ­ნო­ბის დროს სა­მი პა­ტა­რა გო­გო­ნა ხვდე­ბა, რომ­ლე­ბიც სა­ოც­რად ჰგვა­ნან მას, არა მხო­ლოდ ჩაც­მუ­ლო­ბის სტი­ლით, ქცე­ვი­თაც კი. მი­იჩ­ნე­ვა, რომ It Girl-ის ფე­ნო­მე­ნი ბავ­შვებ­ზე გან­სა­კუთ­რე­ბულ გავ­ლე­ნას ახ­დენს, თუმ­ცა არ­სე­ბობს სხვა ფაქ­ტო­რე­ბიც. ახ­ლა­ხან ბავ­შვე­ბის მო­და­სა და სა­მოს­თან და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის უკეთ შეს­წავ­ლის მიზ­ნით, ლეს­ტე­რის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის სო­ცი­ო­ლოგ­მა, ჯე­ინ პილ­ჩერ­მა კვლე­ვა ჩა­ა­ტა­რა. მი­სი ობი­ექ­ტე­ბი ხუ­თი­დან თორ­მეტ წლამ­დე ბავ­შვე­ბი იყ­ვნენ, რომ­ლე­ბიც, რო­გორც აღ­მოჩ­ნდა, სა­ოც­რად კარ­გად ერ­კვე­ვი­ან მო­და­სა და აქ­ტუ­ა­ლურ ტენ­დენ­ცი­ებ­ში. ამ სფე­რო­თი მა­თი ასე­თი და­ინ­ტე­რე­სე­ბა კი, პილ­ჩე­რის აზ­რით, სა­მი ძი­რი­თა­დი ფაქ­ტო­რი­თაა გა­მოწ­ვე­უ­ლი: ოჯა­ხით, თა­ნა­ტო­ლე­ბის ზე­წო­ლი­თა და ცნო­ბი­ლი, ე.წ. სე­ლებ­რი­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის გავ­ლე­ნით.

უკა­ნას­კნე­ლი თა­ო­ბა მხო­ლოდ დი­დებს არ ბა­ძავს. ამის­თვის მათ თა­ნა­ტო­ლი კერ­პე­ბიც ჰყავთ, რომ­ლებ­საც ასე­ვე ცო­ტა აქვთ სა­ერ­თო ჩვე­უ­ლებ­რივ მო­ზარ­დებ­თან. კინ­გსტონ როს­დე­ი­ლი (გვენ სტე­ფა­ნის ბი­ჭი), რო­მე­ლიც ჯერ ექ­ვსი წლი­საც არ არის, უკ­ვე ბავ­შვთა მო­დის კა­ნონ­მდებ­ლად ით­ვლე­ბა. ის გა­ცი­ლე­ბით უკეთ არის ჩაც­მუ­ლი, ვიდ­რე ჯო­ნი დე­პი, დი­ზა­ი­ნე­რე­ბის უკა­ნას­კნე­ლი კო­ლექ­ცი­ე­ბი­დან სა­მოსს კი უფ­რო თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლად ატა­რებს, ვიდ­რე ამას რო­ბერტ პა­ტინ­სო­ნი მო­ა­ხერ­ხებ­და. ახალ ტრენ­დსაც ამ­კვიდ­რებს – მუ­ქად შე­ღე­ბილ ფრჩხი­ლებს. კინ­გსტონს პო­პუ­ლა­რო­ბით არ ჩა­მო­უ­ვარ­დე­ბა სუ­რი კრუ­ზიც (ტომ კრუ­ზი­სა და კე­ტი ჰოლ­მსის გო­გო­ნა), რო­მელ­საც უკ­ვე fashion icon-ის სტა­ტუ­სი აქვს და ექ­სკლუ­ზი­ურ სა­მოსს იც­ვამს. ამის წყა­ლო­ბით ამე­რი­კულ The Daily Beast-ზე ის 2011 წლის ყვე­ლა­ზე გავ­ლე­ნი­ან ბავ­შვად და­ა­სა­ხე­ლეს.

გა­საკ­ვი­რი არაა, რომ და­სავ­ლუ­რი მე­დია თა­ნა­მედ­რო­ვე ბავ­შვებს სულ უფ­რო ხში­რად უწო­დებს მო­დის მსხვერ­პლთა ახალ თა­ო­ბას. მო­დის ინ­დუს­ტრია მათ სურ­ვი­ლის ობი­ექ­ტე­ბად აქ­ცევს – კოს­მე­ტი­კის მწარ­მო­ებ­ლე­ბი სპე­ცი­ა­ლურ ხა­ზებს ქმნი­ან, დი­ზა­ი­ნე­რე­ბი კი სა­მოსს, რო­მე­ლიც ოც­და­ა­თი-ორ­მო­ცი წლის სა­ბე­დის­წე­რო ქა­ლე­ბის იმიჯს უფ­რო მო­ერ­გე­ბო­და. ფსი­ქო­ლო­გე­ბის მტკი­ცე­ბით, მო­დის კა­ნონ­მდებ­ლე­ბის წყა­ლო­ბით ყა­ლიბ­დე­ბა ტო­ტა­ლუ­რად სექ­სუ­ა­ლი­ზი­რე­ბუ­ლი ბავ­შვე­ბის თა­ო­ბა. ეს მო­ზარ­დებ­ში ისე­თი მენ­ტა­ლი­ტე­ტის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბას გა­მო­იწ­ვევს, რო­მე­ლიც არ შე­ე­სა­ბა­მე­ბა მათ ასაკს – ბი­ო­ლო­გი­უ­რი თა­ვი­სე­ბუ­რე­ბე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე – ბო­ლოს და ბო­ლოს, ლო­ლი­ტას ასა­კის­თვი­საც არ მი­უღ­წე­ვი­ათ.

ნა­ბო­კოვს ალ­ბათ ვერ და­ვაბ­რა­ლებთ ტენ­დენ­ცი­ის­თვის სა­ფუძ­ვლის ჩაყ­რას – მი­სი პერ­სო­ნა­ჟი ყო­ველ­თვის უფ­რო თა­ნაგ­რძნო­ბას იწ­ვევ­და, ვიდ­რე აღ­ტა­ცე­ბას. ბავ­შვის სექ­სუ­ა­ლი­ზა­ცი­ის მცდე­ლო­ბა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, 1975 წელს ფო­ტოგ­რაფ გა­რი დო­ნალდ გროსს ჰქონ­და. მან 10 წლის ბრუკ შილდსს აბა­ზა­ნა­ში ერო­ტი­კუ­ლი ხა­სი­ა­თის ფო­ტო­ე­ბი გა­და­უ­ღო. ამ ფო­ტო­ებ­სა და შილ­დსის პერ­სო­ნაჟ­თან ფილ­მში „ლა­მა­ზი ბავ­შვი” ასო­ცი­ა­ცია მარ­თლაც შე­იძ­ლე­ბა გაგ­ვიჩ­ნდეს, რო­ცა Vogue-ის ზე­მოთ ნახ­სე­ნებ ფო­ტო­სე­სი­ას ვათ­ვა­ლი­ე­რებთ. გან­სხვა­ვე­ბა ისაა, რომ

ამ­ჯე­რად ასა­კობ­რივ­მა ზღვარ­მა კი­დევ უფ­რო და­ი­წია. თუმ­ცა არა, ჯერ კი­დევ 90-ია­ნე­ბის ბო­ლოს კელ­ვინ კლა­ინს იმის­თვის აკ­რი­ტი­კებ­დნენ, რომ ბავ­შვებს თეთ­რე­უ­ლის უწ­ყი­ნარ რეკ­ლა­მა­ში იღებ­და. ალ­ბათ, სა­მარ­თლი­ა­ნი კრი­ტი­კა იყო, რად­გან მას შემ­დეგ მო­დის ინ­დუს­ტრი­ა­ში პა­ტა­რა ბავ­შვე­ბის მო­ნა­წი­ლე­ო­ბამ იმა­ტა. პო­დი­უმ­ზე ვნა­ხეთ ისე­თი პა­ტა­რა მო­დე­ლე­ბი, რო­გო­რიც მე­დი­სონ გებ­რი­ე­ლია – ქა­ლი-ვამ­პის გა­რეგ­ნო­ბით ის თორ­მე­ტი წლის ასაკ­ში მო­დის კვი­რე­უ­ლის სა­ხედ იქ­ცა. გა­სულ წელს რო­დარ­ტეს მუ­ზა ამა­ვე ასა­კის ელ ფე­ნინ­გი გახ­და. შე­სა­ბა­მი­სად, შე­იც­ვა­ლა მო­ზარ­დე­ბის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბაც მო­დის სამ­ყა­რო­სა და სა­კუ­თა­რი სხე­უ­ლის მი­მართ. თუმ­ცა, რო­გორც ლეს­ტე­რის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის კვლე­ვის ავ­ტო­რი შე­ნიშ­ნავს, არა­რე­ა­ლუ­რი იქ­ნე­ბო­და ბავ­შვე­ბის ბუ­ნე­ბა უც­ვლე­ლი დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო მა­შინ, რო­დე­საც სა­ზო­გა­დო­ე­ბა თა­ვად იც­ვლე­ბა და კონ­სუ­მე­რიზ­მი­სა და ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის კულ­ტის გავ­ლე­ნის ქვე­შაა მოქ­ცე­უ­ლი.

პილ­ჩერს შე­იძ­ლე­ბა არ და­ვე­თან­ხმოთ. სა­მო­სი ათას­წლე­უ­ლე­ბის წი­ნაც იყო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ტე­რე­სის სა­გა­ნი, თუმ­ცა არა­ვის უც­დია ბავ­შვის­გან მო­დის მსხვერ­პლი შე­ექ­მნა. ბო­ლოს და ბო­ლოს, პა­ტა­რებ­საც აქვთ მოთ­ხოვ­ნი­ლე­ბა კარ­გად ეც­ვათ, რაც ბუ­ნებ­რი­ვად იწ­ვევს მათ და­ინ­ტე­რე­სე­ბას მო­დუ­რი სა­მო­სით. ოღონდ, გა­უ­გე­ბა­რია, კა­ბა მო­შიშ­ვლე­ბუ­ლი მხრე­ბით და მა­ღალ­ქუს­ლი­ა­ნი ფეხ­საც­მე­ლი, ან და­ბალ­წე­ლი­ან შარ­ვალ­ში ამოჩ­რი­ლი სტრინ­გი რა­ტომ შე­იძ­ლე­ბა იქ­ცეს კარ­გად ჩაც­მის ეკ­ვი­ვა­ლენ­ტად ექ­ვსი წლის ბავ­შვის­თვის? დი­დე­ბი მარ­თლა უც­ნა­უ­რი ხალ­ხია. ისი­ნი თან პე­დო­ფი­ლი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ ილაშ­ქრე­ბენ, თან ბავ­შვე­ბის ახალ, სექ­სუ­ა­ლურ ამ­პლუ­ა­ზე თვალს ხუ­ჭა­ვენ. პე­პის რომ ტომ ფორ­დის ფო­ტო­სე­სია ენა­ხა, რო­გორც არას­დროს, ისე და­ბე­ჯი­თე­ბით იტ­ყო­და: „რო­ცა დი­დი გა­ვიზ­რდე­ბი, მე­კობ­რე გავ­ხდე­ბი... თქვენ?” თა­ნა­მედ­რო­ვე ბავ­შვი კი ვე­რა­ფერს უპა­სუ­ხებ­და. ის ხომ უკ­ვე გა­ი­ზარ­და დი­დი.