Monday, March 5, 2012

Fille Fatale ანუ არასაბავშვო თამაშები


რო­ცა ექ­ვსი წლის ვართ, ყვე­ლა­ზე სა­ინ­ტე­რე­სოდ ის თა­მა­შე­ბი გვეჩ­ვე­ნე­ბა, რომ­ლე­ბიც ტა­ბუს უკავ­შირ­დე­ბა. მა­გა­ლი­თად, ასეთს – შევ­ძვრეთ დე­დის გარ­დე­რობ­ში, ჩა­ვიც­ვათ ყვე­ლა­ზე ლა­მა­ზი სა­მო­სი, ტუ­ჩე­ბი ალის­ფე­რი პო­მა­დით მო­ვით­ხუპ­ნოთ, მოკ­ლედ, fille fatale გავ­ხდეთ. კა­რინ რო­იტ­ფელ­დმა (ფრან­გუ­ლი Vogue-ის ყო­ფი­ლი რე­დაქ­ტო­რი), თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან წას­ვლამ­დე CADEAUX-ის ფო­ტო­სე­სი­ის სა­ხით, ერ­თი შე­ხედ­ვით, ამ­გვა­რი თა­მა­შის ამ­სახ­ვე­ლი მა­სა­ლა დაგ­ვი­ტო­ვა. პა­ტა­რა ბავ­შვე­ბი ლე­ო­პარ­დის პრინ­ტი­ან ხა­ლა­თებ­ში, თვა­ლის­მომ­ჭრე­ლი მა­კი­ა­ჟით თით­ქოს აღარ არის სენ­სა­ცი­უ­რი სა­ნა­ხა­ო­ბა. მაგ­რამ შემ­დეგ ვაკ­ვირ­დე­ბით ვეფ­ხვის ბეწ­ვზე წა­მო­წო­ლილ ექ­ვსი­ო­დე წლის გო­გო­ნას, თვალ­ში გვხვდე­ბა თხუთ­მე­ტი სან­ტი­მეტ­რის ქუს­ლი­ა­ნი ფეხ­საც­მე­ლი და სექ­სუ­ა­ლუ­რი მზე­რა და ვიწ­ყებთ ფიქრს – ეს თა­მა­შია თუ ახა­ლი თა­ო­ბის რე­ა­ლუ­რი სა­ხე? ხომ არ უნ­და არ­სე­ბობ­დეს ასა­კობ­რი­ვი ზღვა­რი ისე­თი ჟურ­ნა­ლის წა­სა­კით­ხად, რო­გო­რიც Vogue-ია? ან იქ­ნებ, უბ­რა­ლოდ, რო­იტ­ფელ­დის უწ­ყი­ნა­რი მცდე­ლო­ბაა, პა­ტა­რე­ბი ნამ­დვილ მან­დი­ლოს­ნებს და­ამ­სგავ­სოს?

„ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თით ად­რე უნ­და ავ­დგე დი­ლას და ვი­ვარ­ჯი­შო – რი­სი გა­კე­თე­ბა შე­იძ­ლე­ბა და რი­სი არა, რომ ნამ­დვი­ლი მან­დი­ლო­სა­ნი გავ­ხდე, თუ მე­კობ­რე­ო­ბა გა­და­ვი­ფიქ­რე”, – თქვა ერ­თხელ პე­პი გრძე­ლი­წინ­დამ. საბ­რა­ლო – ის ხომ არა­სო­დეს გა­მო­ირ­ჩე­ო­და კარ­გი ჩაც­მუ­ლო­ბი­თა და ქცე­ვე­ბით. ამის გა­მო უფ­რო­სე­ბის­გან მუ­დამ საყ­ვე­დურს იღებ­და. ეს უფ­რო­სე­ბი კი, რო­გორც ან­ტუ­ან სენტ-ეკ­ზი­უ­პე­რი ამ­ბობს თა­ვის ცნო­ბილ წიგ­ნში, ძა­ლი­ან უც­ნა­უ­რი ხალ­ხია. ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ ყო­ველ­თვის ცდი­ლო­ბენ, ბავ­შვე­ბი მათ და­ემ­სგავ­სონ. აბა, რა წე­სია, გეც­ვას ხუ­თი ზო­მით დი­დი ფეხ­საც­მე­ლი, ან სხვა­დას­ხვა ფე­რის წინ­დე­ბი, აწარ­მოო თეთ­რი და ალის­ფე­რი ვარ­დე­ბის ომი ბი­ჭებ­თან ერ­თად, ტა­ლახ­ში ირ­ბი­ნო და ხის ფუ­ღუ­რო­ში იძ­რო­მი­ა­ლო?
დღეს, შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ დი­დებ­მა მი­ზანს თით­ქმის მი­აღ­წი­ეს. თა­ნა­მედ­რო­ვე ბავ­შვე­ბის დი­დი ნა­წი­ლი პე­პის­ნა­ირ გო­გო­ებს ნაკ­ლე­ბად ბა­ძავს. თუმ­ცა, დი­ლით ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თის ვარ­ჯი­ში ამის­თვის საკ­მა­რი­სი არ ყო­ფი­ლა – მო­დის ინ­დუს­ტრი­ას წლე­ბი დას­ჭირ­და, რომ ბავ­შვე­ბის­თვის ახა­ლი იდე­ა­ლი შე­ექ­მნა. ამ უკა­ნას­კნელს Bratz-ის სექ­სუ­ა­ლუ­რი და მო­დუ­რი თო­ჯი­ნის გა­რეგ­ნო­ბა აქვს. ის არ მო­აწ­ყობს რამ­დე­ნი­მედ­ღი­ან პიკ­ნიკს „და­უ­სახ­ლე­ბელ კუნ­ძულ­ზე”. არა­სო­დეს ჩა­იც­ვამს შე­უ­ფე­რე­ბელ ფეხ­საც­მელს. ვერ გახ­დე­ბა მე­კობ­რე, რად­გან ასე­თი აზ­რი თავ­შიც არა­სო­დეს მო­უ­ვა. იმი­ტომ არა, რომ მის­თვის კა­პი­ტა­ნი ჯეკ ბე­ღუ­რა უინ­ტე­რე­სო პერ­სო­ნა­ჟია, უბ­რა­ლოდ, მი­აჩ­ნია – ჯო­ნი დე­პი გა­ცი­ლე­ბით cool მა­შინ არის, რო­ცა რალფ ლო­რე­ნის ტან­საც­მელს ატა­რებს.

ამე­რი­კულ სა­ტე­ლე­ვი­ზიო შო­უ­ში – „ჭო­რი­კა­ნა” – არის ეპი­ზო­დი: მთა­ვარ გმირს პარ­კში სე­ირ­ნო­ბის დროს სა­მი პა­ტა­რა გო­გო­ნა ხვდე­ბა, რომ­ლე­ბიც სა­ოც­რად ჰგვა­ნან მას, არა მხო­ლოდ ჩაც­მუ­ლო­ბის სტი­ლით, ქცე­ვი­თაც კი. მი­იჩ­ნე­ვა, რომ It Girl-ის ფე­ნო­მე­ნი ბავ­შვებ­ზე გან­სა­კუთ­რე­ბულ გავ­ლე­ნას ახ­დენს, თუმ­ცა არ­სე­ბობს სხვა ფაქ­ტო­რე­ბიც. ახ­ლა­ხან ბავ­შვე­ბის მო­და­სა და სა­მოს­თან და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის უკეთ შეს­წავ­ლის მიზ­ნით, ლეს­ტე­რის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის სო­ცი­ო­ლოგ­მა, ჯე­ინ პილ­ჩერ­მა კვლე­ვა ჩა­ა­ტა­რა. მი­სი ობი­ექ­ტე­ბი ხუ­თი­დან თორ­მეტ წლამ­დე ბავ­შვე­ბი იყ­ვნენ, რომ­ლე­ბიც, რო­გორც აღ­მოჩ­ნდა, სა­ოც­რად კარ­გად ერ­კვე­ვი­ან მო­და­სა და აქ­ტუ­ა­ლურ ტენ­დენ­ცი­ებ­ში. ამ სფე­რო­თი მა­თი ასე­თი და­ინ­ტე­რე­სე­ბა კი, პილ­ჩე­რის აზ­რით, სა­მი ძი­რი­თა­დი ფაქ­ტო­რი­თაა გა­მოწ­ვე­უ­ლი: ოჯა­ხით, თა­ნა­ტო­ლე­ბის ზე­წო­ლი­თა და ცნო­ბი­ლი, ე.წ. სე­ლებ­რი­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის გავ­ლე­ნით.
უკა­ნას­კნე­ლი თა­ო­ბა მხო­ლოდ დი­დებს არ ბა­ძავს. ამის­თვის მათ თა­ნა­ტო­ლი კერ­პე­ბიც ჰყავთ, რომ­ლებ­საც ასე­ვე ცო­ტა აქვთ სა­ერ­თო ჩვე­უ­ლებ­რივ მო­ზარ­დებ­თან. კინ­გსტონ როს­დე­ი­ლი (გვენ სტე­ფა­ნის ბი­ჭი), რო­მე­ლიც ჯერ ექ­ვსი წლი­საც არ არის, უკ­ვე ბავ­შვთა მო­დის კა­ნონ­მდებ­ლად ით­ვლე­ბა. ის გა­ცი­ლე­ბით უკეთ არის ჩაც­მუ­ლი, ვიდ­რე ჯო­ნი დე­პი, დი­ზა­ი­ნე­რე­ბის უკა­ნას­კნე­ლი კო­ლექ­ცი­ე­ბი­დან სა­მოსს კი უფ­რო თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლად ატა­რებს, ვიდ­რე ამას რო­ბერტ პა­ტინ­სო­ნი მო­ა­ხერ­ხებ­და. ახალ ტრენ­დსაც ამ­კვიდ­რებს – მუ­ქად შე­ღე­ბილ ფრჩხი­ლებს. კინ­გსტონს პო­პუ­ლა­რო­ბით არ ჩა­მო­უ­ვარ­დე­ბა სუ­რი კრუ­ზიც (ტომ კრუ­ზი­სა და კე­ტი ჰოლ­მსის გო­გო­ნა), რო­მელ­საც უკ­ვე fashion icon-ის სტა­ტუ­სი აქვს და ექ­სკლუ­ზი­ურ სა­მოსს იც­ვამს. ამის წყა­ლო­ბით ამე­რი­კულ The Daily Beast-ზე ის 2011 წლის ყვე­ლა­ზე გავ­ლე­ნი­ან ბავ­შვად და­ა­სა­ხე­ლეს.
გა­საკ­ვი­რი არაა, რომ და­სავ­ლუ­რი მე­დია თა­ნა­მედ­რო­ვე ბავ­შვებს სულ უფ­რო ხში­რად უწო­დებს მო­დის მსხვერ­პლთა ახალ თა­ო­ბას. მო­დის ინ­დუს­ტრია მათ სურ­ვი­ლის ობი­ექ­ტე­ბად აქ­ცევს – კოს­მე­ტი­კის მწარ­მო­ებ­ლე­ბი სპე­ცი­ა­ლურ ხა­ზებს ქმნი­ან, დი­ზა­ი­ნე­რე­ბი კი სა­მოსს, რო­მე­ლიც ოც­და­ა­თი-ორ­მო­ცი წლის სა­ბე­დის­წე­რო ქა­ლე­ბის იმიჯს უფ­რო მო­ერ­გე­ბო­და. ფსი­ქო­ლო­გე­ბის მტკი­ცე­ბით, მო­დის კა­ნონ­მდებ­ლე­ბის წყა­ლო­ბით ყა­ლიბ­დე­ბა ტო­ტა­ლუ­რად სექ­სუ­ა­ლი­ზი­რე­ბუ­ლი ბავ­შვე­ბის თა­ო­ბა. ეს მო­ზარ­დებ­ში ისე­თი მენ­ტა­ლი­ტე­ტის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბას გა­მო­იწ­ვევს, რო­მე­ლიც არ შე­ე­სა­ბა­მე­ბა მათ ასაკს – ბი­ო­ლო­გი­უ­რი თა­ვი­სე­ბუ­რე­ბე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე – ბო­ლოს და ბო­ლოს, ლო­ლი­ტას ასა­კის­თვი­საც არ მი­უღ­წე­ვი­ათ.

ნა­ბო­კოვს ალ­ბათ ვერ და­ვაბ­რა­ლებთ ტენ­დენ­ცი­ის­თვის სა­ფუძ­ვლის ჩაყ­რას – მი­სი პერ­სო­ნა­ჟი ყო­ველ­თვის უფ­რო თა­ნაგ­რძნო­ბას იწ­ვევ­და, ვიდ­რე აღ­ტა­ცე­ბას. ბავ­შვის სექ­სუ­ა­ლი­ზა­ცი­ის მცდე­ლო­ბა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, 1975 წელს ფო­ტოგ­რაფ გა­რი დო­ნალდ გროსს ჰქონ­და. მან 10 წლის ბრუკ შილდსს აბა­ზა­ნა­ში ერო­ტი­კუ­ლი ხა­სი­ა­თის ფო­ტო­ე­ბი გა­და­უ­ღო. ამ ფო­ტო­ებ­სა და შილ­დსის პერ­სო­ნაჟ­თან ფილ­მში „ლა­მა­ზი ბავ­შვი” ასო­ცი­ა­ცია მარ­თლაც შე­იძ­ლე­ბა გაგ­ვიჩ­ნდეს, რო­ცა Vogue-ის ზე­მოთ ნახ­სე­ნებ ფო­ტო­სე­სი­ას ვათ­ვა­ლი­ე­რებთ. გან­სხვა­ვე­ბა ისაა, რომ
ამ­ჯე­რად ასა­კობ­რივ­მა ზღვარ­მა კი­დევ უფ­რო და­ი­წია. თუმ­ცა არა, ჯერ კი­დევ 90-ია­ნე­ბის ბო­ლოს კელ­ვინ კლა­ინს იმის­თვის აკ­რი­ტი­კებ­დნენ, რომ ბავ­შვებს თეთ­რე­უ­ლის უწ­ყი­ნარ რეკ­ლა­მა­ში იღებ­და. ალ­ბათ, სა­მარ­თლი­ა­ნი კრი­ტი­კა იყო, რად­გან მას შემ­დეგ მო­დის ინ­დუს­ტრი­ა­ში პა­ტა­რა ბავ­შვე­ბის მო­ნა­წი­ლე­ო­ბამ იმა­ტა. პო­დი­უმ­ზე ვნა­ხეთ ისე­თი პა­ტა­რა მო­დე­ლე­ბი, რო­გო­რიც მე­დი­სონ გებ­რი­ე­ლია – ქა­ლი-ვამ­პის გა­რეგ­ნო­ბით ის თორ­მე­ტი წლის ასაკ­ში მო­დის კვი­რე­უ­ლის სა­ხედ იქ­ცა. გა­სულ წელს რო­დარ­ტეს მუ­ზა ამა­ვე ასა­კის ელ ფე­ნინ­გი გახ­და. შე­სა­ბა­მი­სად, შე­იც­ვა­ლა მო­ზარ­დე­ბის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბაც მო­დის სამ­ყა­რო­სა და სა­კუ­თა­რი სხე­უ­ლის მი­მართ. თუმ­ცა, რო­გორც ლეს­ტე­რის უნი­ვერ­სი­ტე­ტის კვლე­ვის ავ­ტო­რი შე­ნიშ­ნავს, არა­რე­ა­ლუ­რი იქ­ნე­ბო­და ბავ­შვე­ბის ბუ­ნე­ბა უც­ვლე­ლი დარ­ჩე­ნი­ლი­ყო მა­შინ, რო­დე­საც სა­ზო­გა­დო­ე­ბა თა­ვად იც­ვლე­ბა და კონ­სუ­მე­რიზ­მი­სა და ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის კულ­ტის გავ­ლე­ნის ქვე­შაა მოქ­ცე­უ­ლი.

პილ­ჩერს შე­იძ­ლე­ბა არ და­ვე­თან­ხმოთ. სა­მო­სი ათას­წლე­უ­ლე­ბის წი­ნაც იყო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ინ­ტე­რე­სის სა­გა­ნი, თუმ­ცა არა­ვის უც­დია ბავ­შვის­გან მო­დის მსხვერ­პლი შე­ექ­მნა. ბო­ლოს და ბო­ლოს, პა­ტა­რებ­საც აქვთ მოთ­ხოვ­ნი­ლე­ბა კარ­გად ეც­ვათ, რაც ბუ­ნებ­რი­ვად იწ­ვევს მათ და­ინ­ტე­რე­სე­ბას მო­დუ­რი სა­მო­სით. ოღონდ, გა­უ­გე­ბა­რია, კა­ბა მო­შიშ­ვლე­ბუ­ლი მხრე­ბით და მა­ღალ­ქუს­ლი­ა­ნი ფეხ­საც­მე­ლი, ან და­ბალ­წე­ლი­ან შარ­ვალ­ში ამოჩ­რი­ლი სტრინ­გი რა­ტომ შე­იძ­ლე­ბა იქ­ცეს კარ­გად ჩაც­მის ეკ­ვი­ვა­ლენ­ტად ექ­ვსი წლის ბავ­შვის­თვის? დი­დე­ბი მარ­თლა უც­ნა­უ­რი ხალ­ხია. ისი­ნი თან პე­დო­ფი­ლი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ ილაშ­ქრე­ბენ, თან ბავ­შვე­ბის ახალ, სექ­სუ­ა­ლურ ამ­პლუ­ა­ზე თვალს ხუ­ჭა­ვენ. პე­პის რომ ტომ ფორ­დის ფო­ტო­სე­სია ენა­ხა, რო­გორც არას­დროს, ისე და­ბე­ჯი­თე­ბით იტ­ყო­და: „რო­ცა დი­დი გა­ვიზ­რდე­ბი, მე­კობ­რე გავ­ხდე­ბი... თქვენ?” თა­ნა­მედ­რო­ვე ბავ­შვი კი ვე­რა­ფერს უპა­სუ­ხებ­და. ის ხომ უკ­ვე გა­ი­ზარ­და დი­დი.




14 comments:

  1. ძალიან არ მომწონს :/

    ReplyDelete
  2. "დი­დე­ბი მარ­თლა უც­ნა­უ­რი ხალ­ხია. ისი­ნი თან პე­დო­ფი­ლი­ის წი­ნა­აღ­მდეგ ილაშ­ქრე­ბენ, თან ბავ­შვე­ბის ახალ, სექ­სუ­ა­ლურ ამ­პლუ­ა­ზე თვალს ხუ­ჭა­ვენ" – აი ზუსტად.
    არ მომწონს, პროტესტის გრძნობა მიჩნდება. არ მინდა ბავშვები ასეთები იყვნენ. მერეც ეყოფათ დიდობა. დიდები მათ, პრაქტიკულად, ბავშვობას ართმევენ.
    ჩემს შვილს ამ ასაკში ასე არასდროს ჩავაცმევდი, არ შევღებავდი.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ამ ასაკში ყველაზე მეტად მიყვარდა ასეთი რაღაცები :)) ოღონდ როგორც თამაში ))

      Delete
  3. რა კარგი სტატიაა.

    ამას წინათ ვუყურე ახალი ფილმია "ჩემი პატარა პრინცესა", იზაბელ იუპერი თამაშობს. მისი გმირი ფოტოგრაფია, რომელიც საკუთარ არასრულწლოვან გოგონას ეროტიულ ფოტოებს უღებს. ვერ გავარკვიე, რეალურ ამბავს ეფუძნებოდა თუ არა.
    კარგი ფილმი იყო.

    არც მე მომწონს უბავშვებო ბავშვების თაობა...

    ReplyDelete
    Replies
    1. მადლობა :) არ მახსენდება ეს ფილმი )

      Delete
    2. აი ეს ფილმია:

      http://geohopa.com/filmebi/drama/768-bbbb-bbbbbb-bbbbbyebbb-my-little-princess-2011-.html

      Delete
  4. პედოფილები გვიტევენ///

    ისე "გვენ სტე­ფა­ნის ბი­ჭი" რაღაც ორაზროვნად ჟღერს :)
    შვილი. :) ბაღანა... რავი... რამე ეგეთი.

    კაი პოსტია. საინტერესო.
    რაღაც ახალი ტრენდები ჩანს შენს ბლოგზე.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ხო გეუბნები ინტრიგანი ხარ მეთქი, 6 წლის ბიჭზეა ლაპარაკი :)))

      thnx ^^

      Delete
  5. არ მომწონს ეს.
    პედიფილიზმი.

    ReplyDelete
  6. ძალიან სასიამოვნო სტატია იყო ფრეი
    ერთი ამოსუნტქვით ჩავიკითხე
    გეთანხმები, სამწუხაროდ მეც მყავს ირგვლივ ასეთი ბავშვები და ისინი 11–12 წლისები არიან :(
    ხოლო ბრატზის და ჰანა მონტანას გავლენა უკვე ჩემი 5 წლის დისშვილზეც უდიდესია

    ReplyDelete
    Replies
    1. მადლობა თათა :*
      ჰანა მონტანა უფრო უწყინარი ტიპია :)

      Delete
  7. ძალიან მომეწონა. შაბათობით შემოგივლი ხოლმე;)

    ReplyDelete