მოსის ფაქტორი

პატარა ვიყავი, ალბათ თორმეტი ან ცამეტი წლის, როდესაც რომელიღაც ჟურნალში მასზე სტატია წავიკითხე. ერთ-ერთი რიგითი, არაფრით გამორჩეული წერილი იყო მოდელზე, რომელმაც წარმატებას მიაღწია. სტატიის ბოლოში რამდენიმე სიტყვით იყო მოთხრობილი ამ მოდელის უცნაურ დამოკიდებულებაზე ჩაცმულობის მიმართ - ის ძირითადად ძველმანებით და მეორადი მოხმარების ტანსაცმლით იმოსებოდა და როგორც ფოტოებიდან ჩანდა, ახერხებდა მასში ძალიან მომხიბვლელი ყოფილიყო.

ამ ინფორმაციამ ჩემს ცნობიერებაში გადატრიალება მოახდინა. ეს მაშინ იმდენად უჩვეულო იდეა იყო, რომ ძლიერი შთაბეჭდილების გავლენით ახლაც კი შემიძლია აღვიდგინო მეხსიერებაში სტატიის ფორმატი, ასევე ფოტოები, რომლითაც ის გაფორმდა. დღეს, როდესაც ვცდილობ ახალი, მოდური ტანსაცმელი ვინტაჟს შევუხამო, ყოველთვის ქეით მოსზე ვფიქრობ, იმაზე, თუ ის როგორ არჩევანს გააკეთებდა. მისი ჩაცმულობისთვის იშვიათად მიმიბაძავს, თუმცა ყოველთვის მინდოდა მქონოდა ისეთი აზროვნების სტილი, რომლითაც ეს ქალი გამოირჩევა - ანუ კლიშეებისგან თავისუფალი. რატომ უნდა ჩაიცვა მდიდრულ საღამოს კაბაზე ასეთივე ქურქი, თუ თვლი, რომ მას ბაიკერის სტილის ტყავის ქურთუკი უფრო უხდება? ვის აქვს უფლება, შენს მაგივრად გადაწყვიტოს, რა არის მისაღები და რა არა?

ქეით მოსი წესებს ყოველთვის თავად ადგენდა და ეს მხოლოდ მის ჩაცმულობას არ ეხება. დღეს, როდესაც მოდელებსა და ჩვეულებრივ ქალებზე საუბრობენ, პირველში გამხდარს, დისტროფიულს (ხშირად ანდროგენული სხეულის) გულისხმობენ, მეორეში კი - ჯანმრთელს, ნორმალური წონისას. რა თქმა უნდა, ეს ყოველთვის მაქსიმა არ ყოფილა, პირიქით, როდესაც ქეითი სამოდელო კარიერას იწყებდა, პოდიუმის ქალღმერთები ჰელენ კრისტენსენი, სინდი კროუფორდი და მისნაირები იყვნენ - მაღალი, წარმოსადეგი ქალები ასე თუ ისე მომრგვალებული ფორმებით. მოსმა კი მოდის ინდუსტრიაში ამ მხრივ რევოლუცია მოახდინა, თანაც საკმაოდ დიდი ხნით - თხელი, ბიჭური აღნაგობის ფიგურა იდეალურ სტანდარტად აქცია, ისევე, როგორც შეცვალა მიდგომა პარამეტრებისადმი - 172 სანტიმეტრის სიმაღლით მოახერხა გამხდარიყო ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული მოდელი მოდის ისტორიაში.

ქეით მოსი - ეს თანამედროვე მეამბოხის პროტოტიპია, რომელსაც არ აღელვებს სოციალური ჩარჩოები და საზოგადოების ირონიული განწყობის მიუხედავად აკეთებს იმას, რაც თავად მიაჩნია სწორად. ის ხომ დასაწყისშივე არ გამხდარა ყველას მიბაძვის ობიექტი, პირიქით, მის ჩაცმულობას დასცინოდნენ, ეჭვის თვალით უყურებდნენ, თუმცა რამდენიმე წელიწადში ყველას უნდოდა სწორედ მისნაირი სტილი ჰქონოდა. ახლახან ჟურნალმა ვოგმა ქეითი უკანასკნელი დეკადის საუკეთესო ჩამცმელად, ე.წ. სტილის კერპად დაასახელა. ვოგის სტილის დირექტორის, ალექსანდრა კოტურის განცხადებით, არავის მოუხდენია ისეთი უზარმაზარი გავლენა თანამედროვე ქალების ჩაცმულობაზე, როგორც ეს მოსმა შეძლო. ვფიქრობ, ეს ყველაზე ცოტაა, რაც შეიძლება ქეითზე თქვა. პირველ რიგში, მან თავად შექმნა კოლექციები ტოპშოპისთვის, რომლებმაც მომხმარებლის დიდი მოწონება დაიმსახურა. მანამდე კი ქეითმა თავად მოდის შემქმნელებზეც მოახდინა დიდი გავლენა - ყველას დაანახა, რომ ჯინსთან ერთად ბრილიანტების ტარებაა შესაძლებელი, ხოლო გრანჟი და გლამური სულაც არ არის ერთმანეთის საწინააღმდეგო ცნებები...

ჰო, ქეით მოსი არ არის ის გოგო, რომელიც წესებს დაემორჩილებოდა. სინამდვილეში, მას არ მოსწონს, როდესაც ისინი სხვისია, თავის მიერ შექმნილს კი ერთგულად მისდევს და თითქმის არასოდეს ღალატობს. სამაგიეროდ, მათ უკვე წლებია მდედრობითი სექსის წარმომადგენლები გარდერობის შედგენისას ვითვალისწინებთ.

თუ ფიქრობთ, რომ ის, რამაც მოსი ლეგენდად აქცია, ნარკოტიკებთან დაკავშირებული სკანდალი და პიტ დოერტის ფაქტორია, დროა აზრი შეიცვალოთ. ეს ლეგენდა სულ სხვა კომპონენტებისგან იქმნებოდა:

დრეს-კოდის უარყოფა - არასოდეს არავინ იცის, რას ჩაიცვამს ქეით მოსი მორიგ წვეულებასა თუ ოფიციალურ ღონისძიებაზე. მაშინ, როდესაც სხვა ქალები ელი სააბის ძალიან მდიდრულ კაბებში გამოწყობილები ჩნდებიან, მოსი მათ გვერდით შეიძლება ჯინსში ჩაცმული ვიხილოთ. ერთხელ ნიუ იორკის მეტროპოლიტენის მუზეუმის წვეულებაზე შავი ტყავის შარვალში გამოწყობილიც კი გამოჩნდა. ყველაზე უცნაური ისაა, რომ ასეთ დროს მის გვერდით სხვები უფრო ჩანან არასათანადოდ ჩაცმულნი, ვიდრე მოსი.

პრინტისადმი ერთგულება - ქეითს რამდენიმე აქვს არჩეული, რომელსაც სულ ატარებს. მნიშვნელობა არ აქვს, მოდაშია თუ არა ზოლიანი მაისურები ან ლეოპარდის პრინტი, მას ისინი უბრალოდ მოსწონს და იცვამს ყოველთვის, როდესაც მათი ჩაცმის ხასიათზეა. საზღვაო ტიპის მაისურები, ისევე, როგორც ლეოპარდის ნახატი მან უბრალო, დროგამოშვებით არსებული ტენდენციიდან კლასიკად აქცია.

მოდის იგნორირება - რა მნიშვნელობა აქვს, აღმოსავლური სტილის შარვალია ახლა მოდაში თუ ვიწრო? ქეითი იცვამს იმას, რაც უხდება. ძირითადად, ტანზე ძალიან მომდგარ, შარვალ-სიგარეტს. ის დღეს უამრავი ქალის გარდერობშია, თუმცა სწორედ ქეითის დამსახურებაა, რომ ასეთი პოპულარული გახდა ბოლო წლების განმავლობაში. ასეთივე თავდაჯერებით ატარებდა ქეითი თრენჩს მანამ, სანამ ის ასე მოდური გახდებოდა. ან რაში გჭირდება დიზაინერების ნებართვა თრენჩის ტარებაზე, როდესაც ინგლისელი ხარ?!

ეკლექტიკა - საღამოს კაბაზე ტყავის ქურთუკი, ჯინსზე ბრილიანტები და ძვირფასი ბეწვის ქურქი, ფორმალურ კოსტიუმთან დაბალძირიანი, "საშინაო" ფეხსაცმელი... ამ ბოლო დროს ეს ყველაფერი ბლეიქ ლაივლისა და ალექსა ჩანგზე ვნახეთ. ამას დეჟა-ვიუს ვერ უწოდებ, ეს კლასიკაა და ის ქეითის დამკვიდრებულია.

ხარისხი პრიორიტეტულია - მითუმეტეს, როდესაც საქმე აქსესუარებს ეხება. ქეითი ხშირად შეიძლება უბრალო ჯინსსა და მაისურში ჩაცმული იხილო, მაგრამ მისი ჩანთა და ფეხსაცმელი აუცილებლად ძვირფასი და უმაღლესი ხარისხის იქნება, რაც ერთგვარ ბალანსს ქმნის მის ჩაცმულობაში, რის გამოც ეს უკანასკნელი არასოდეს არ ჩანს, როგორც "იაფფასიანი".

იმისთვის, რომ გამოიყურებოდეთ, როგორც სტილის ლეგენდა, ძალიან მარტივი კომპონენტების დამახსოვრებაა საჭირო, მაგალითად ისეთების, როგორიცაა მოკლე ქურქი, მაღალყელიანი ჩექმა, შავი ფერი, ვიწრო შარვალი... შეიქმნა თქვენს წარმოდგენაში იდეალი, რომელიც ათწლეულის განმავლობაში მილიონების მიბაძვის ობიექტია? საეჭვოა, რადგან დეტალების გათვალისწინება ადვილია, გახდე მეორე ქეით მოსი - ძალიან რთული. როგორც თავად ამბობს, ადამიანს კარგი გემოვნება ან გააჩნია, ან არა და არ აქვს მნიშვნელობა, საიდანაა თვითონ ის წარმოშობით. უფრო მეტიც, მიაჩნია, რომ სწორედ ქროიდონმა (უბანი სამხრეთ ლონდონში, სადაც ქეითი დაიბადა) ჩამოაყალიბა მისი უნიკალური სტილი, რადგან გარეუბნებში მეტად ფიქრობენ ჩაცმულობაზე და ნაკლებად იზიარებენ მასის გემოვნებას. პარადოქსია, მაგრამ ამ უკანასკნელის შემქმნელად ისევ ქეით მოსი მოგვევლინა. როდესაც ამგვარი წრე იკვრება, ისღა დაგრჩენია, ალექსანდრა კოტურის საპასუხოდ თქვა: ჩაცმულობა, პირველ რიგში, შინაგანი სამყაროს ინდიკატორია, ამიტომ ქეით მოსი ის ქალი კი არ არის, ვინც შარვალი-სიგარეტის ჩაცმა გვასწავლა, არამედ ის, როგორ გააკეთო ის, რაც საჭიროდ მიგაჩნია, მიუხედავად საზოგადოებრივი აზრისა. ეს კი გაცილებით მეტია, ვიდრე მოდა, ან თუნდაც სტილი - ეს ამბოხია, რომლის განსხეულებაც, საბედნიეროდ, ესთეტიკური თვალსაზრისითაც ამართლებს.